Beurswand Vergeleken

Binnen in de bottelarij was alles sterk gemechaniseerd. beurswand pop-up magnetic. Nadat de flesjes gevuld waren, werden ze uiteraard met een kroonkurk afgesloten en konden ze vervolgens per vierentwintig in gele houten bakken – met in de kenmerkend rode kleur het opschrift “Coca-Cola” 23 – gestockeerd worden. p n standenbouw lokeren. De lopende band met deze gevulde kratten rolde tot aan het voorraadmagazijn

Alle bakken, van maar liefst 14 kilogram elk, moesten immers manueel gestapeld worden. Foto 9: De grote ketels in de siroopkamer van de bottelarij (standenbouw izegem). © Foto uit het archief van de Heemkundige Kring Vlierbeek vzw - beurswand op maat. Foto 10: Gust Van de Gaer (in het midden) was meester in de siroopkamer. Rechts collega Roger Eyers

Foto 11: De glazen flesjes werden na de spoelingen steeds grondig gecontroleerd. © Foto uit het archief van de Heemkundige Kring Vlierbeek vzw. Hoe stel je een kunsttentoonstelling samen?. Foto 12: Het vullen van de flesjes was volledig geautomatiseerd. © Foto uit het archief van de Heemkundige Kring Vlierbeek vzw. Foto 13: Met honderden rolden de gevulde flesjes dagelijks van de band

Drie verdiepen hoog bij de zusters van het Heilig Hart te Heverlee Uiteraard was het aan de man brengen van de flesjes Coca-Cola een al even belangrijke taak als het produceren en het bottelen zelf - alline standenbouw. Zonder verkoop, geen winstcijfers immers (standenbouw nazareth). In de jaren ’50 en ’60 was deze verkoop nog echt pionierswerk

Hier moesten ze echter rekening houden met de afzetgebieden van de andere bottelarijen zoals die van Sint-Truiden. beurswand ontwerpen. “Tot aan Tienen en tot aan Diest mochten we gaan, verder niet, want dat was van Limobo - modulaire beurswand. Hofstade vormde dan weer de grens met het afzetgebied van de bottelarij in Mechelen”, licht Jan ons in

Portable Panels

In 1958 had Jan geluk - decor en standenbouw opleiding. In dat jaar vond de Wereldtentoonstelling in Brussel plaats. Coca-Cola had hier een eigen paviljoen waar je uiteraard hun frisdrank kon proeven, maar waar je ook kon gadeslaan onder welke hygiënische en hypermoderne omstandigheden gebotteld werd. Vlak naast het Afrikamuseum in Tervuren, logeerde een Afrikaanse delegatie

Elke week mocht Jan er maar liefst honderd kratten leveren (Wat doet een standenbouwer?). “Wat die Afrikanen met al mijn flesjes Coca-Cola deden, ik weet het niet (standenbouw deinze). Dronken ze het zelf op of verkochten ze de flesjes door? Eén ding is zeker: mijn vrachtwagen was meteen leeg. Ik kon vervolgens meteen terugkeren naar Kessel-Lo om weer een nieuwe lading te gaan ophalen”, herinnert Jan zich

Chique uitgedost in een donkergroen pak, een gladgestreken hemd en vlinderdas – alles ton sur ton – gingen de vertegenwoordigers op pad (Wie mag curator worden?). Uiteraard prijkte ook een badge met het logo van Coca-Cola trots op hun borstzak - standenbouw opleiding. Het kostuum oogde niet alleen stijlvol, maar was bovendien ook erg praktisch. De broek was immers ter hoogte van het bovenbeen met een lederen lap afgewerkt